Notlar: İmkansız

      Göğsümüzü çatırdatan nişanelerle arz-ı endamdayız. Eşsizlik, ıssızlık vesaire. Paylaşmak için niye azdı hayat? Bilmez, bilinmezdik. Açan her güneş sırrımızdı ondan her abdestte özür diledik. Ötekine tahammül bencilce değil tabi ama başkasını da tanımaz, etmezdik. 

    Çok güzel sözler işittim daha geçen, öyle ki o haklıysa şimdiye kadar ki herkes yalan. İyi dinle güzel. Kırkbeşliler derler. Anlatma beyhude. İlgisizliği, acziyetimizi haykırdığı bir kaç arkadaşın tarafından daha önce tahkir edildik. Nasibimizi aldık. Elhamdülillah. Şimdi kalkıp saadete sarılmak gelecek mevsimleri öncekilerin sefaletine yas tutup ağlamadan mümkün değil. 

    Bu kırışıklıklar tecritten, sürgünden miras. Garez artık ab-ı hayat. Reva görmüşüm. Kim bilir nasıldır daha kendine adil olmayanın gaddarlığı. Uzak dur.



John Everett Millais – Ophelia (1851–52)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Notlar: Bir Zamanlar Sevdiklerim

Resim
  Edvard Munch - The Scream     Yüz vermeyin şu işve ve en basit zevklerin, ilgilerin peşinde her türlü erdemden yoksun, tüm hoyratlığıyla katlanılmaz şekilde kahkahalara boğulan, fikirlerinden de şüphe etmiyor anlaşılmaz şekilde besbelli her eylemini kendince meşru kıldığı şu kadın insanı. Tanıma zahmetine bile girmediği diğer insancıkları öldürme arzusunu ne güzel saklıyor pek yapmacık pek insanca, insanca tebessümlerinde. Hayranlık verici, hiyerarşiden bi haber şekilde polemiğe girmeye çalışıyor yukarıdan aşağıya bakarak. Ah senin kanında o kadar kölelik var ki.. Evet sen, koca göğüsleri ve uzun bacakları dışında aslında pek bir şeye hitap etmeyen insan, aslında senin de içten içe bildiğin üzere kimselerin kıymet vermediği, muhatap almadığı o düşüncelerini neden paylaşmıyorsun bizimle, daha y ü k s e k bir sesle?     Hey yaşlı adam. Öyle imreniyoruz ki, öyle imreniyoruz ki ta ilk adımlarını attığında doğru olduğuna inandığın fikirlerinin etrafında dört dönüp ...
Devamı

Notlar: Soliptik Enaniyet

Resim
          Kendimi diğerinin karşısında küçük duruma düşürmek esasında küçük duruma düşürmez beni. Gururum incindikten sonra ilk iş kibrim büyür. Zira önemli bir yaratıcı güçtür devam etmek için. Zaten 3. ne kadar önemlidir ki? Bu sürünün ne kadarı kendine ait bir yalnızlığa, zihin dünyasına, kendisi üzerinde kıvrılmış bir zihne, bilince, tine, duygusal ve sürekli bir yoğunluğa sahiptir? Kaçı uykusuz kaldığı için sabah ezanını duyup insanlıktan nasibini alma talihine ermiştir? Sayıca üstün bu vasatlığın içerisinde kabul görme zorunluluğu çekingen kılmaktadır insanı. Kimi tavus kuşunun göstermediği kuyruğu bu yüzden gururudur. Yine bu yüzden çok akıllı insanlar çekingenleştiğinde onlara saygı duyulmaz. Bu sebeplerle bazen bir milyon insan öldürür ve hiç cinayet işlemezsin. Tabi kimseyi öldürmedim. Çünkü duymuştum kupkuru dudaklarla deniz kenarında ölmenin ne kadar güzel olduğunu. Günahsız.  Narcissus (1597-1599) - Caravaggio       ...
Devamı

An

Resim
"The Creation of Adam" – Michelangelo (1512) Hakikatin ne tür bilgiye haiz olduğu sorusu çokça karmaşalara neden oldu. Fiziğin, doğanın nesnel ve sabit davranışları mı yoksa bu herkesçe mutabık halde var olduğu görünen "sonuçlardan" ziyade bunları varlığa getiren ve harekete geçiren sebeplerin mi kıymetli olduğu sorusu ne zamandır gündemdeydi. Bu iki yaklaşıma da bir karşı çıkış olarak bu iki epistemolojik ilgiye de insanın muhatap olması gerekliliğinden dolayı en başta insanın ne olduğunun anlaşılması zorunluluğu benim de mutabık olduğum bakış açısıdır ve bu hakikatin bir parça öznel olmasını zorunlu kılar. Bilgi öncelikle insanın içinde bulunduğu sistemde sistemin öğelerine maruz kalmasıyla ve bunları zihin aracılığıyla duyumsaması, tecrübe etmesi ve hafızaya kaydetmesi ile kişide en ilkel haliyle mevcut olur. Sistem öğelerinin yani maddesel dünyanın soyutlanması, aralarında sebep-sonuç ilişkisinin kurulması aklın görevidir ve bu anlamda zihin aklın hizmetine sunu...
Devamı