La Pianiste

    



    La pianiste filmini izledim. Çok çarpıcıydı. Rahatsız edici ama çok iyi işlenmiş bir estetiği vardı. Sanat budur işte. "Güzel Sanatlar" bölümlerinde sanata bu sıfatı uygun gören cürretkar densiz kimdir acaba? Sanatı "güzel"e indirgeyemeyiz. Sanat karanlık ve acı olana da kapılarını açmalı. Sanat hoş vakit geçirme aracı değildir. Hayatın kendisi çoğu zaman çirkin, anlamsız ve trajik iken sanat "güzel" olmaya utanmalıdır bile. 



    Hayatı boyunca annesi ve diğer şartlar tarafından arzularını bastıran bir kadının patolojik bir seviyeye evrilmiş cinsel eğilimlerini izledim. Annesinin sevgisi gerçek ama bencil bir sevgidir. Evladını kendisine bağımlı kılmak için sevmektedir. Karşılığında da evladının potansiyelinin feda edildiğinin farkında bile değildir. "Anne ve oğulun aralarındaki gizli komploya ve birbirlerinin hayatlarına ihanet etmelerinde nasıl yardımlaştıklarına bir bakın" der ve "yutan anne" olarak özetler bu durumu Jung. 

    Erika senelerce içinde büyüyen duygusal açlığını, kibri ve dışardan sert duran tavırlarıyla bastırmış. Halbuki iç dünyasında son derece aşağılık ve aciz biri olduğunu bilincinde. Zaten bu kahrolası sefil varoluşla ancak yüce bir kibir sayesinde başa çıkarız. Öyle değil mi?

    Erika kaybedilmiş zamanı biriktiren bir insan. Bu birikim zaman ile nefrete dönüşüyor ama nefret yalnızca başkalarına değil kendisine de yöneliyor. 



   Erika hayatın ona sunduğu bir çok şeyi yaşayamadığının ve kaçırdığının bilincindeydi. Kalbi hüzün ve nefret ile doldu bu yüzden. Ve zaman içerisinde bunu bir kimlik olarak benimsedi. Kurtulmak istemesinin yanı sıra kim olduğunu da geriye dönük bir şekilde silip atmak istemiyordu.




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Notlar: Bir Zamanlar Sevdiklerim

Resim
  Edvard Munch - The Scream     Yüz vermeyin şu işve ve en basit zevklerin, ilgilerin peşinde her türlü erdemden yoksun, tüm hoyratlığıyla katlanılmaz şekilde kahkahalara boğulan, fikirlerinden de şüphe etmiyor anlaşılmaz şekilde besbelli her eylemini kendince meşru kıldığı şu kadın insanı. Tanıma zahmetine bile girmediği diğer insancıkları öldürme arzusunu ne güzel saklıyor pek yapmacık pek insanca, insanca tebessümlerinde. Hayranlık verici, hiyerarşiden bi haber şekilde polemiğe girmeye çalışıyor yukarıdan aşağıya bakarak. Ah senin kanında o kadar kölelik var ki.. Evet sen, koca göğüsleri ve uzun bacakları dışında aslında pek bir şeye hitap etmeyen insan, aslında senin de içten içe bildiğin üzere kimselerin kıymet vermediği, muhatap almadığı o düşüncelerini neden paylaşmıyorsun bizimle, daha y ü k s e k bir sesle?     Hey yaşlı adam. Öyle imreniyoruz ki, öyle imreniyoruz ki ta ilk adımlarını attığında doğru olduğuna inandığın fikirlerinin etrafında dört dönüp ...
Devamı

Notlar: Soliptik Enaniyet

Resim
          Kendimi diğerinin karşısında küçük duruma düşürmek esasında küçük duruma düşürmez beni. Gururum incindikten sonra ilk iş kibrim büyür. Zira önemli bir yaratıcı güçtür devam etmek için. Zaten 3. ne kadar önemlidir ki? Bu sürünün ne kadarı kendine ait bir yalnızlığa, zihin dünyasına, kendisi üzerinde kıvrılmış bir zihne, bilince, tine, duygusal ve sürekli bir yoğunluğa sahiptir? Kaçı uykusuz kaldığı için sabah ezanını duyup insanlıktan nasibini alma talihine ermiştir? Sayıca üstün bu vasatlığın içerisinde kabul görme zorunluluğu çekingen kılmaktadır insanı. Kimi tavus kuşunun göstermediği kuyruğu bu yüzden gururudur. Yine bu yüzden çok akıllı insanlar çekingenleştiğinde onlara saygı duyulmaz. Bu sebeplerle bazen bir milyon insan öldürür ve hiç cinayet işlemezsin. Tabi kimseyi öldürmedim. Çünkü duymuştum kupkuru dudaklarla deniz kenarında ölmenin ne kadar güzel olduğunu. Günahsız.  Narcissus (1597-1599) - Caravaggio       ...
Devamı

An

Resim
"The Creation of Adam" – Michelangelo (1512) Hakikatin ne tür bilgiye haiz olduğu sorusu çokça karmaşalara neden oldu. Fiziğin, doğanın nesnel ve sabit davranışları mı yoksa bu herkesçe mutabık halde var olduğu görünen "sonuçlardan" ziyade bunları varlığa getiren ve harekete geçiren sebeplerin mi kıymetli olduğu sorusu ne zamandır gündemdeydi. Bu iki yaklaşıma da bir karşı çıkış olarak bu iki epistemolojik ilgiye de insanın muhatap olması gerekliliğinden dolayı en başta insanın ne olduğunun anlaşılması zorunluluğu benim de mutabık olduğum bakış açısıdır ve bu hakikatin bir parça öznel olmasını zorunlu kılar. Bilgi öncelikle insanın içinde bulunduğu sistemde sistemin öğelerine maruz kalmasıyla ve bunları zihin aracılığıyla duyumsaması, tecrübe etmesi ve hafızaya kaydetmesi ile kişide en ilkel haliyle mevcut olur. Sistem öğelerinin yani maddesel dünyanın soyutlanması, aralarında sebep-sonuç ilişkisinin kurulması aklın görevidir ve bu anlamda zihin aklın hizmetine sunu...
Devamı